پراکنش مکانی جوامع ماکروبنتیک در ارتباط با شرایط محیطی سواحل بین‌جزر و مدی و زیر‌جزر و مدی بوشهر

پراکنش مکانی جمعیت ماکروبنتوزها در طول سواحل ایرانی خلیج فارس از استان بوشهر مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه­ها با گرب van Veen از نواحی بین­جزر و مدی (0 متر) و زیر­جزر و مدی (اعماق 5 و 10 متر) در 16 ایستگاه و 6 ترانسکت شامل 4 بندر (گناوه، بندرگاه، رستمی و عسلویه) و 2 خور (فراکه و شیف) جمع­آوری شد. در کل 17 گروه از ماکروبنتوزها در تحقیق حاضر شناسایی شدند به­طوری­که بیشترین اجتماعات غالب به­ترتیب متعلق به نرمتنان، کرمهای حلقوی، بندپایان و سایر ماکروبنتوزها بود. میانگین تراکم (فراوانی) ماکروبنتوزها در اثر متقابل عمق × ترانسکت در دامنه­ای از 450 تا 4380 عدد در متر مربع و میانگین بیوماس (تر) نیز در دامنه­ای از 9 تا 165 گرم در متر مربع قرار داشت. بالاترین فراوانی و بیوماس ماکروبنتوزها به­ترتیب در اعماق 10 متر و بین­جزر و مدی مشاهده شد. به­طور­کلی تاثیر پارامترهای محیطی مانند عمق آب، ترانسکت، بافت و مواد آلی رسوبات بر شاخص­های بیولوژیک (تراکم و بیوماس) و شاخص­های اکولوژیک (تنوع و غنا) و الگوی پراکنش ساختار ماکروبنتوزها مشخص شد. در نتیجه با افزایش عمق و رسوبات نرم، تراکم بالا و کاهش بیوماس مشاهده شد. همچنین تراکم و بیوماس اختلاف معنی­دار (05/0>p و 01/0>p) داشت که می­تواند با ترکیبی از فاکتورهای مختلف مانند عمق، ترانسکت، ویژگیهای رسوب، شرایط هیدرودینامیک و آلودگی دریا مرتبط باشد.